Met de conceptnota over de verplichte inschrijving van leefloongerechtigden doorkruist de Vlaamse Regering haar eigen arbeidsmarktbeleid in plaats van het te versterken. De SERV heeft ernstige bedenkingen bij de voorliggende voorstellen van minister Somers en Brouns die trouwens zonder overleg met de sociale partners tot stand kwamen. Een hertekening van de conceptnota is nodig aldus de SERV.
De conceptnota haakt wel in op een aantal principes die de Vlaamse vakbonden en werkgevers belangrijk vinden om de Vlaamse arbeidsmarkt te verbeteren. Doelgerichte activering, betere samenwerking tussen VDAB en OCMW’s en betere uitwisseling van data zijn niet toevallig allemaal elementen die ook opgenomen zijn in het Werkgelegenheidsakkoord Iedereen nodig, iedereen mee die de Vlaamse Regering met de sociale partners afsloot in juli 2022. Het probleem is dat de conceptnota geen enkele aansluiting biedt met andere initiatieven die de voorbije maanden al liepen bij kabinetten, administratie, VDAB, sociale partners, onderzoekers … Dat getuigt niet van efficiënt en doelgericht beleid en is een gemiste kans.
Daarnaast is de conceptnota weinig onderbouwd. Waarom dit initiatief er komt, wat het doel is van de verplichte inschrijving en hoeveel leefloongerechtigden er bv. activeerbaar zijn, is niet duidelijk. De conceptnota geeft vooral een impuls aan het beter uitvoeren van bestaand beleid.
De tijdelijke incentive die lokale besturen krijgen als ze bovengemiddeld succesvol zijn in het activeren van leefloongerechtigden (1 000 euro per geactiveerde leefloongerechtigde) klinkt goed maar stevent af of een reeks ongewenste effecten. De premie financiert gewoon een kerntaak van OCMW’s die zeker de grotere lokale besturen nu al uitvoeren. Bovendien gaat dit gepaard met een gigantisch Mattheüseffect. De lokale besturen die nu al meer dan gemiddeld activeren, zullen extra beloond worden, zelfs als ze erop achteruit gaan. Zo neemt de kloof met de andere gemeenten alleen maar toe.