De financiële crisis die de wereld teistert vanaf 2008 laat ook in de EU zijn sporen na. Griekenland, Ierland, Portugal, Malta, Spanje en Italië werden door deze crisis het hardst getroffen en de voortdurende precaire budgettaire situatie in die landen dreigde de andere eurolanden en EU-lidstaten mee te slepen. Dit geldt ook voor België. De Europese Raad van 24 en 25 maart 2011 nam een breed pakket maatregelen aan om de crisis aan te pakken, de financiële stabiliteit te vrijwaren en de basis te leggen voor slimme, duurzame, sociaalinclusieve en werkgelegenheidscheppende groei. Het Europees Stabiliteitsmechanisme is één van deze maatregelen. De bepalingen van het Verdrag van Lissabon bieden hiertoe echter geen voldoende rechtsgrond. Daarvoor is een wijziging van het Verdrag betreffende de werking van de EU nodig.[1]
De Raden gaan akkoord met het ontwerp van instemmingsdecreet met het Europees Stabiliteitsmechanisme. Ze formuleren hierbij twee opmerkingen. Enerzijds vragen ze de Vlaamse Regering om werk te maken van intra-Belgische afspraken over de betrokkenheid van Vlaanderen bij de besluitvorming in de Europese Raad. Ze suggereren ook om de adviesraden frequenter en sneller te raadplegen over belangrijke Europese dossiers. Specifiek voor het ESM wijzen ze op het belang van de compatibiliteit van de macro-economische aanpassingsprogramma's die door het ESM vereist worden en andere eisen en toezicht van de EU op het economisch en budgettair beleid van de lidstaten en in het bijzonder de sociaal-economische aandachtspunten van de Europa 2020 strategie.
[1] EUROPESE RAAD, Conclusies van de Europese Raad van 24-25 maart 2011, EUCO 10/11, Brussel, 20 april 2011,1-34.
Contactpersoon: Axel Mathot